پارس مدیا نیوز پرتال خبری پارس مدیا
پارس مدیا نیوز- امروزه در سرتاسر دنیا به‌ندرت می‌توان محلی را پیدا کرد که نوشیدن چای بخش مهمی از فعالیت‌های زندگی روزانه‌ی آنها نباشد.…نوشیدن چای در هر ساعت از روز و در هر مکانی کاملا عادی و مرسوم است؛ از جمله در حین کار و فعالیت روزانه، در خانه، در جمع دوستان، در چایخانه‌ها و … در بعضی از کشورها مثل انگلستان، روسیه، ژاپن و چین نوشیدن چای جز آداب و سنن فرهنگی محسوب میشود.
نوشیدن چای سنتی است که به ۲۷۳۷ سال پیش از میلاد مسیح باز می گردد، زمانی که بنا بر افسانه ای، برگ خشک فروافتاده از درختی در ظرف نوشیدنی آب گرم امپراتور چین “Shennong”، طعم آن را مطبوع تر از همیشه کرد. از آن زمان، نوشیدن چای در سراسر جهان گسترش یافت، دستور العمل تهیه و آماده سازی چای نیز در طول زمان متحول شده است.
ویژگی اصلی این نوشیدنی لذت‌بخش و محبوب، کمک به حفظ آرامش و رفع خستگی است. چای حاوی کافئین و آمینواسیدی به نام تیانین است که هر دو عامل کاهش اضطراب و استرس هستند و یک فنجان چای داغ در هر موقعیت ناخوشایندی می‌تواند باعث آرامش شود و تمرکز و خلق‌وخوی خوش را به ما بازگرداند.
البته دلیل نوشیدن چای برای افراد مختلف متفاوت است. عده‌ای صرفا از طعم آن لذت می‌برند و بعضی هم از آن به‌عنوان بهانه‌ای برای ملاقات دوستان و وقت‌گذرانی با آنها استفاده می‌کنند. نوشیدن چای در بعضی از کشورها جایگاه خاصی دارد و بعد از گذشتن سالیان متمادی به مجموعه‌ای از آداب‌ورسوم جذاب و درعین‌حال جدی و بدون انعطاف تبدیل شده است. حالا فنجان خود را بردارید و با ما به ۲۰ کشور دنیا سفر کنید تا ببینیم چای محبوب آنها چیست!
ژاپن: پودر چای سبز پرطرفدار “Matcha” که مراسم خاصی برای آماده کردن ،سِرو و نوشیدن آن در این کشور مرسوم است.
هند:چای “ماسالا” در حقیقت چای سیاه است که همراه با دارچین، زنجبیل، جوز هندی و میخک سرو می شود.
بریتانیا: چای سیاه در انگلستان همراه با شیر،شکر و یا لیمو چند بار در روز استفاده می شود.
ترکیه:با وجود اینکه قهوه ترک شهرت جهانی دارد اما چای “کِی” همراه با حبه های قند بسیار محبوب است.
تبت:این چای کره ای “پو چا” از چای ،نمک و کره تهیه می شود و نوشیدنی ملی این سرزمین است.
مراکش:چای سبز همراه با برگ نعناع چای مراکشی ها محسوب می شود.
تایوان:شیرچای مرواریدی یا چای حبابی “آکا” که هم به صورت سرد و هم گرم سِرو می شود. این چای به همراه دانه‌های همچون مروارید که از گیاهی به نام تاپیوکا یا کاساوا تهیه شده‌اند و می‌بایست پیش از مصرف پخته شوند سرو میشود. طبق بررسی و تحقیقات به عمل آمده این گیاه حاوی آهن و آنتی اکسیدان است.
ایران:در این سرزمین چای با طعم های مختلف استفاده می شود اما چای با زعفران اصل ایرانی در عصرانه ها جایگاه ویژه ای دارد. بعد از آنکه مصرف چای در هند و چین فراگیر شد٬ عطر خوش آن از طریق جاده ابریشم در قرن پانزدهم به خاورمیانه هم رسید و محبوبیت آن منجر به تاسیس و رونق چایخانه ها شد. امروزه چای عنصر اصلی پذیرایی از میهمانان است. چای معمولا بر روی سینی سرو می شود و البته گاهی در کنار آن نبات و یا انواع شیرینیهای سنتی تعارف می شود. حضور چای در زندگی ایرانیان چنان مداوم است که قوری چای در طول کل روز روی آتش آماده پذیرایی است. در ایران چای عموماً به شکل قوی و غلیظ سرو می شود. بجای آنکه از شکر برای شیرین کردن تلخی چای استفاده شود٬ ایرانیان شما را دعوت می کنند تا حبه قندی در دهان نگاه داشته و سپس چای ا بنوشید.
پاکستان: در پاکستان به چای Chai مشهور است. این چای تند و کرمدار عصرانه محبوب پاکستانی ها است.
تایلند:چای سرد تایلندی شامل چای سیلان و شیر غلیظ شده ،شکر و شیر عسل است.
چین: این کشور سرزمین افسانه ای چای است و هزاران طعم و رنگ چای در این کشور نوشیده می شود. جشن سنتی چای چینی، Gongfu Tea فرایندی با جزییات بسیار است که حتی طراحی قوری و فنجان ها هم در آن از اهمیت خاصی برخوردار است. از جمله وسایل معمول در این مراسم ظروف مخصوص، صافی، انبرک، حوله، سینی مخصوص و بالاخره فنجان عطر (نه برای نوشیدن که صرفا برای استشمام عطری قوی و تلخ جهت هوشیار کردن قوای بویایی) است.
از میهمانان دعوت می شود که قبل از دم کرن چای، عطر برگ های مختلف را استشمام کنند. این تنها یکی از مراحل بسیار مفصل مراسم است. گرم کردن فنجان ها با گرداندن اولین دور چای تازه دم، مرحله ای دیگر است. برای پر کردن فنجان ها، آنها را به شکل حلقه ای چیده و سپس چای را سرو می کنند. میهمانان نیز موظف هستند که با دو دست و احترام فنجان را برداشته و پس از نوشیدن چای نیز فنجان را همچنان در دو دست نگاه دارند تا عطر آن را نیز به خوبی استشمام کنند.
آرژانتین:چای سبز پر ویتامینه است که “یربا” نامیده می شود. در این کشور آمریکای جنوبی٬ Yerba Mate نوشیدنی اصلی است که به آن نوشیدنی خدایان نیز گفته می شود. در کتری کوچکی تهیه می شود و بوسیله نی مخصوصی به نام بومبیلا نوشیده می شود. این چای محلی بین حضار دست به دست چرخانده می شود تا همگی از آن بنوشند و شریک شوند. گفتن لفظ “متشکرم” در این شرایط به معنی نپذیرفتن نوشیدنی و البته توهینی بزرگ تلقی می شود. همچنین “هم زدن” نوشیدنی بوسیله بومبیلا نیز توهین تلقی می شود چرا که توان میزبان را در تهیه چای زیر سوال می برد. بطور سنتی این نوشیدنی بدون شیرینی سرو می شود اما نسل جوان تر شکر و عسل را برای شیرینی به آن اضافه کرده اند.
