پارس مدیا نیوز پرتال خبری پارس مدیا
پارس مدیا نیوز- بانک جهانی در آخرین گزارش خود در خصوص وضعیت بازنشستگی در مالزی از آن به عنوان یکی از روندهای چالش زا در آینده این کشور یاد می‌کند و ضمن تشریح وضعیت فعلی و پیش بینی‌های آینده، برخی راهکارهای و توصیه‌های سیاستگذاری ارائه می دهد که در ادامه به برخی از مهمترین محورهای آن اشاره می‌شود:
- پیری سریع یکی از مهمترین روندهای موثر در مالزی طی دهه‌های آینده خواهد بود. طی ۲۴ سال آینده، جامعه مالزی از یک جامعه در حال سالخوردگی به جامعه سالخورده تبدیل می‌شود، انتقالی که با سرعتی مشابه ژاپن و سایر کشورهای با درآمد بالا در حال رخ دادن است.
- در پایان سال ۲۰۲۰ براساس آمارها بیش از ۷ درصد مردم مالزی بالای ۶۵ سال خواهند بود که براساس تعاریف مرسوم بین المللی آن را یک جامعه در حال پیر شدن می نامند.
- تا سال ۲۰۴۴ نیز انتظار می رود که ۱۴ درصد از این جامعه بالای ۶۵ سال داشته باشند که در آن شرایط جامعه مالزی یک جامعه پیر و سالخورده خواهد بود. براساس پیش بینی‌ها تا سال ۲۰۵۶، بیش از ۲۰ درصد از جمعیت مالزی بالای ۶۵ سال خواهد بود، و به یک جامعه بسیار پیر تبدیل خواهد بود. این روندهای کلی نشان می دهد که پیر شدن جامعه چالش های جدیدی برای مالزی در زمینه‌هایی مانند اشتغال، امنیت درآمد و مراقبت از سالمندان به همراه خواهد داشت.
- کندی رشد جمعیت و کاهش اندازه نسبی سن نیروی کار، موجب کاهش رشد تولید ناخالص داخلی تا سال ۲۰۵۰ خواهد شد.
- میزان فقر و آسیب پذیری افراد مسن با بالا رفتن سن، افزایش می یابد.
- افزایش نسبت وابستگی به سالخوردگی می‌تواند آسیب پذیری افراد مسن را افزایش دهد زیرا خانواده‌ها برای رفع نیازهای مراقبت از آنها در تلاش‌اند.
در حالی که سالخوردگی جمعیت چالش های خود را دارد ، اما بدون فرصت نیز نخواهد بود. تلاش برای پاسخ به نیازها و خواسته‌های افراد مسن می‌تواند فصل جدیدی به نام “اقتصاد نقره ای” را پیش روی کشورهایی نظیر مالزی باز کند:
- پتانسیل تولیدی افراد بالای ۵۰ سال می‌تواند اثرات رشد اقتصادی ناشی از پیری و کمبود استعداد را کاهش دهد،
- مراقبت از سالمندان می‌تواند به یک محرک اقتصادی جدید تبدیل شود،
- همانطور که در کشورهای با درآمد بالا دیده می‌شود، افراد مسن در مقایسه با نسل های جوان توانایی مصرف کنندگی نسبتاً خوبی را دارند.
در گزارش بانک جهانی با درک وسعت و پیچیدگی این موضوع، بر سه حوزه اصلی تمرکز دارد: اشتغال، امنیت درآمد و مراقبت از سالمندان.
اطمینان از اشتغال انعطاف پذیر، مولد و فراگیر
- فقط ۴۵٫۲ درصد از افراد ۵۵ تا ۶۴ سال در مالزی شاغل هستند. این نسبت به اقتصادهای با درآمد بالا کمتر است. میزان اشتغال در سنین ۵۵ تا ۶۴ سال به ویژه برای زنان پایین است.
- این مساله بویژه با حداقل سن بازنشستگی تشدید می‌شود و این یعنی جای کار برای چشم انداز اشتغال کارگران مسن تر وجود دارد، و دلیلی وجود ندارد که این امر تأثیر منفی بر آینده شغل کارگران جوان داشته باشد.
- کارگران مسن بیشتر شغل آزاد دارند و یا مشغول کار نیمه وقت هستند. ۱/۴۳ درصد مردان شاغل و نیمی از زنان شاغل بین ۶۰ تا ۶۴ سال خود اشتغالی دارند.
گسترش پوشش محافظت اجتماعی کافی برای افراد مسن
- امنیت درآمد سالمندان در صورت عدم وجود برنامه کمک اجتماعی گسترده، به پس انداز بازنشستگی فردی یا حمایت خانوادگی بستگی دارد.
- تنها ۶۰٫۸ درصد از نیروی کار مالزی عضویت صندوق آینده نگری کارکنان مالزی موصوف به (EPF) (بزرگترین صندوق بازنشستگی این کشور که حالت خصوصی دارد و فرد می‌تواند پس از بازنشستگی کل دارایی خود را یکجا برداشت نماید و یا آن را به صورت قسطی دریافت کند) را دارا هستند و حق ماهیانه پرداخت می‌کنند، که در مقایسه با گروه مشابه درکشورهای با درآمد بالا، درصد پایین تری است. به طور تقریبی ۷۵ درصد اعضای این صندوق در ۵۴ سالگی مانده حسابی کمتر از ۲۵۰ هزار رینگیت دارند (معادل حدود ۶۰ هزار دلار) که شبیه سازی‌ها نشان می دهد این پس انداز به معنی درآمد ماهیانه کمتر از ۱،۰۵۰ رینگیت می‌شود.
اهمیت روزافزون مراقبت از سالمندان
- خانوارهای مالزیایی که همزمان سه نسل در آن با هم زندگی می‌کنند از ۴۱٫۱ درصد در سال ۲۰۰۴ به ۳۰٫۷ درصد در سال ۲۰۱۶ کاهش یافته است. این به معنی آن است که به طور بالقوه نقش سنتی خانواده برای مراقبت از سالمندان تضعیف می‌شود.
- پیش بینی می‌شود تعداد افراد با محدودیت های عملکردی در فعالیت های روزانه بین سال های ۲۰۲۰ و ۲۰۴۰ دو برابر شود و همچنین احتمال فراوانی شیوع بیماری‌های غیرواگیردار (NCDs) وجود دارد.
- مراقبت از سالمندان با بودجه عمومی هنوز بسیار محدود است و مراقبت های خصوصی نیز پوشش گسترده ای نمی دهد.
اشتغال و امنیت درآمد یک چالش ویژه برای زنان است
- شکاف اشتغال در بین زنان و مردان بین ۵۰ تا ۶۰ سال، بیشترین درصد را دارد. تنها ۱۷٫۹ درصد از زنان در این جمعیت شاغل هستند که در مقایسه با ۷٫۵۹ درصد مردان شاغل رقم پایینی است.
- زنان بیشتر در بخش آزاد مشغول هستند و یا آن دسته از کارگر در خانواده بدون حقوق را تشکیل می دهند و در نتیجه پوشش بیمه اجتماعی کمتری دارند. در سن ۵۴ سالگی، میانگین ذخیره صندوق بازنشستگی زنان برابر با ۱۷۰ هزار رینگیت است حال آنکه در مقایسه با آنها مردان ۲۳۳ هزار رینگیت پس انداز دارند.
توصیه‌های سیاست گذاری
- آموزش پیشرفته و یادگیری مادام العمر براساس شرایط خاص کارگران مسن؛
- اتخاذ راهبردهای مدیریت سن (احتمالا بکار گیری افراد مسن) توسط شرکت ها را باید تشویق کرد؛
- تدوین چارچوب های قانونی برای تسهیل اشتغال پاره وقت برای کارگران مسن؛
- ابتکارات ویژه برای بهبود مشارکت زنان در نیروی کار؛
- در بلند مدت، افزایش حداقل سن بازنشستگی به ۶۵ سال، می‌تواند رشد تولید ناخالص داخلی را ۰٫۳ درصد در سال افزایش دهد. (لازم به ذکر است که در حال حاضر سن بازنشستگی در مالزی ۶۰ سال می‌باشد).
منبع سایت سفارت جمهوری اسلامی ایران در مالزی
